Łazik Curiosity właśnie nadesłał oszałamiającą pocztówkę przedstawiającą mieniący się zachód słońca na Marsie.
Łazik NASA wędruje po powierzchni Marsa od ponad 10 lat, szukając odpowiedzi na pytanie, dlaczego czerwona planeta przeszła od ciepłej i mokrej do zamarzniętej pustyni. Odkrył intrygujące formacje skalne, szukał oznak życia i wspiął się na Mount Sharp w centrum krateru Gale.
Ale zamiast skupiać się na prawie nieskończonym czerwonym terenie ze skał i ziemi pod kołami, łazik ostatnio spoglądał również w górę.
Sonda Curiosity NASA wykorzystała kamerę Mastcam do uchwycenia tej 360-stopniowej panoramy „Doliny znaczników” 16 grudnia 2022 r., 3684-go dnia marsjańskiej misji. Pofałdowane tekstury skał znalezione w tym obszarze są najwyraźniejszymi dowodami na istnienie wody i fal z zamierzchłej przeszłości, jakie łazik znalazł.
2 lutego Curiosity zaobserwował promienie słoneczne rozciągające się po horyzoncie i oświetlające brzeg chmur podczas zachodu słońca na Marsie. Po raz pierwszy promienie, znane jako promienie zmierzchowe, zostały tak wyraźnie zaobserwowane na Czerwonej Planecie.
Łazik prowadzi przegląd chmur zmierzchu na Marsie, aby kontynuować wcześniejsze obserwacje chmur świecących nocą. W 2021 roku Curiosity wykorzystał swoje czarno-białe kamery nawigacyjne do obserwowania struktury tych chmur podczas ich przemieszczania się po Marsie.
Chmury zapewniają głębszy wgląd we wzorce i warunki pogodowe tej planety. Naukowcy mogą wykorzystać informacje o tym, kiedy i gdzie tworzą się chmury na Marsie, aby dowiedzieć się więcej o składzie i temperaturach atmosfery planety, a także o wietrze.
Nowe badanie, które rozpoczęło się w styczniu i zakończy się jeszcze w tym miesiącu, wykorzystuje kolorową kamerę łazika umieszczoną na jego maszcie do obserwowania wzrostu cząstek chmur. Na Marsie większość chmur składa się z zamarzniętego lodu i unosi się około 60 kilometrów nad ziemią. Ale Curiosity zauważyła chmury, które osiągają większą wysokość, jak widać na nowym zdjęciu, co skłoniło naukowców do przekonania, że są zbudowane z zamrożonego lodu z dwutlenku węgla – lub suchego lodu. Naukowcy wciąż je badają, aby dowiedzieć się, dlaczego tak się dzieje.
Curiosity uchwycił osobny obraz błyszczących, opalizujących chmur, które przypominają pióra 27 stycznia.
„Tam, gdzie widzimy opalizowanie, oznacza to, że rozmiary cząstek chmury są identyczne z rozmiarami cząstek sąsiednich w każdej części chmury” – powiedział w oświadczeniu Mark Lemmon, naukowiec zajmujący się atmosferą z Space Science Institute w Boulder w Kolorado. „Patrząc na przejścia kolorów, widzimy zmiany wielkości cząstek w chmurze. To mówi nam o tym, w jaki sposób chmura ewoluuje i jak jej cząsteczki zmieniają rozmiar w czasie”.
